Negen uur goedenavond, tijd voor het nieuws.

Op Volvo-vlak is er sinds m'n laatste post eigenlijk niet zo erg veel gebeurd. Het enige wat echt noemenswaardig is, was de Volvo Klassieker Beurs. Daar ben ik met m'n oudste bro naartoe getuft in de 144 om dan eigenlijk langer op de parking naar de auto's te staan kijken, dan effectief op de beurs rond te lopen :D

Netjes in de rij geparkeerd met m'n enthousiaste puppy (zo rijdt hij alleszins. Een plas water? Woohoow, plets plets! Zon? Jaaaa, heerlijk! Mensen in de buurt? Jeeeej, aandacht! Sneeuw? Tof, spelen! Een hoek afsteken over het veld? Machtig, modder!!!)

Ik had van elke mooie kar een foto kunnen schieten, maar ik heb me ingehouden. Deze vielen me echt op.

Een Amazon Kombi waar ik zelf ook als daily mee zou rijden. Prachtige kleurencombo, perfect verlaagd, verbrede stalen velgen met gedraaide centers en ik geloof zelfs dat er 850-zetels in zaten. Echt een kwijlbak, niet?

Natuurlijk - een groene 244, mijn geboorteauto. Zo moet die later dus in de living staan ;)
(ja de eerste foto is een 242, maar de frontfoto die ik van de 244 had, was te wazig. Zelfs voor mijn standaard)

 

Een knalgele 245 met faars, ja dat staat ook nog ergens op de lijst. Fotootje van geschoten omdat ik de combo met de Virgo-velgen niet mis vond. En het kleur, uiteraard.

Er waren ook nog vele andere 240's en P1800's, maar het is algemeen geweten dat die op m'n wishlist staan natuurlijk.


Soit, om even kort te expliceren waarom het hier zo rustig is geweest;

Keer of twee in Polen geweest

Daar ook wat leuk oud ijzer gezien

Zelf een heel klein beetje aan m'n eigen oud ijzer gewerkt

Beurske op- en afgebouwd in Duitsland

In Frankrijk in de sneeuw wezen sleutelen - God damn it, een tas koffie of soep ware wel vriendelijk en aangenaam geweest, meneer de Fransoos.

En natuurlijk, last but definitely not least, mijn grootste tijdopslorper en geldput van de laatste maanden, mijn nieuwste en luidste stuk speelgoed: Rangey McRangeface.

Een lelijk eendje met een dikke V8. Hij zag eruit alsof hij heel wat liefde nodig had, maar daar moet je kunnen door kijken.

En geef toe, de liefde heeft'm deugd gedaan :)

(Yeas, dat is Evelien die bedenkelijk zit te kijken nadat ik over het veld had zitten scheuren tot de modder op het dak hing ;) )

En och, ik ga me niet eens verantwoorden. Nee, het is inderdaad geen Volvo, maar het is een V8. Daarmee is het belangrijkste argument genoemd, dus meer moet daar niet over gediscusssiëerd worden :)


Het voordeel aan de Range is dat, eens hij gekeurd is en op de baan kan, mijn 144 een tijdje stil kan staan. Er zijn nog enkele andere prioriteitswerkjes die voorrang krijgen, maar als die gedaan zijn, kan ik de 144 nog eens wat aandacht geven. En ja, daar kijk ik echt naar uit. Dat autootje geeft me zoveel betrouwbare kilometers, dat ik me moreel verplicht voel om er een truckload aan tender loving care voor terug te geven. En dat ga ik ook doen.

Zie hoe dapper dat ding door de sneeuw ploegt

Ik bedoel, zo'n auto kun je toch niks weigeren? Zie! Je ziet amper straat!

Dus ja, ik denk dat de 144 een beetje dezelfde status aan het kweken is als mijn ouwe trouwe tienklepper. Forever mine :D


Soit, first things first, er staat nog een 850 of 2-3 op m'n erf die aandacht nodig hebben en er is nog ergens een kapotte cilinderkoppakking van een 480 aan vervanging toe.

Ik zou mezelf in twee moeten kunnen splitsen...